وقتی قطار آمد : شعر و آوای صنم نافع
روزِ بُزُرگِ اِتِفاقِ ناگُوار آمَد
بایَد تو را راهی کُنَم ، وَقتى قَطار آمَد
بی اِعتِنا از چَشم هایِ خَسته ام بُگذَر
وَقتی که دیدی اشک ها بی اختیار آمَد
آن لحظه ای که شانه ام از غُصّه ات لرزید ،
آن شَب که حِس کَردی به وُجدانَت فِشار آمَد
از دَست دادَن ، آخرِ دُنیایِ عاشِق هاست
با رَنج هایِ زِندِگی بایَد کِنار آمَد
تَسلیمِ مَرگی اِختیاری می شَوی ، هَر وَقت
رویِ سَرَت آوارهایِ بی شُمار آمَد
آرامِشِ چَشمانِ قُربانی تَماشایی ست
هَر بار که جانِ بَر لبش از اِنتِظار آمَد
پاییز را یِک عُمر دَر حال و هَوایَم ریخت ،
دَر مَن دوباره سَبز شُد وَقتى بَهار آمَد
مَن تا ابَد تَصویرِ زیبایِ تو را دارَم :
مَردی که با غَم هایَش از لایِ غُبار آمَد
صنم نافع
#صنم_نافع
نظرات