کاش تا دل میگرفت و میشکست
دوست می امد کنارش مینشست!
کاش میشد روی هر رنگین کمان
مینوشتم مهربان با من بمان!!!
کاش میشد قلب ها آباد بود
کینه و غم ها بدست باد بود
کاش میشد دل فراموشی نداشت
نم نم باران هم آغوشی نداشت
کاش میشد کاش های زندگی
تا شود؛در پشت قاب بندگی
کاش میشد کاش ها مهمان شوند
درمیان غصه ها پنهان شوند
کاش میشد اسمان غمگین نبود
ردپای کینه ها رنگین نبود....
کاش میشد زندگی تکرار داشت....
لااقل تکرار را یکبار داشت...
ساعتم برعکس میچرخید و من...
برتنم میشد گشاد این پیرهن...
ان دبستان کودکی سرمشق اب..
پای مادر هم برایم جای خواب...
خودبرون میکردم از دلواپسی...
دل نمیدادم به دست هرکسی...
عمرهستی خوب و بد بسیار نیست...
حیف هرگز قابل تکرار نیس....