با نگاهی به اخبار وحشتناک، تکان دهنده ، هولناک و شرم آور جنگ و هلاکت و بدبختی مردم بیگناه سوریه، ​​
عراق، یمن، افغانستان و مشاهده رنج و ستمی که بر این مردمان مظلوم میرود و دستشان هم از همه جا کوتاه و راه گریزی هم ندارند، حقیقتا احساس خجالت و شرم میکنم که از دردها و مشکلات و گرفتاریهای خودم بنویسم و یا عکسهای زیبای بهاری و ساکورا ووو به اشتراک بگذارم. واقعا​ به این می اندیشم که​
بشر مدرن چقدر میتونه به دستاوردها​ و ​
پیشرفت خودش افتخار کنه؟ در حالیکه عده بسیار زیادی از همنوعان، یکسره در سایه وحشت و جنگ و کشتار و ترس و فلاکت ووو زندگی میکنند و .... جداً نمیدونم چی بگم و چه بنویسم؟ زبانم از بیان شرم داره مخصوصا وقتی که خودم هیچ کمکی ازم برنمیاد و فقط نظاره گر سقوط و فروپاشی ​ ​
ارزشهای انسانی هستیم و رنج و محنت کودکان و مادرانشان ووو​ در این ترانه سوز عمیقی نهفته که حس کردم مناسب حال و روز کنونی ام است که به همراه تصاویری که در یک روز اخیر گرفتم با شما عزیزان به اشتراک میگذارم

​با ارادت و احترام
افشین والی نژاد​