در پای کوه‌های مشرف به دشت بزرگ لوت آثاری از سکونت انسان از هزاره چهارم پیش از میلاد مسیح مشاهده شده است. حال چه اتفاقی در گذر تاریخ رخ داده که دشت لوت به آنچه امروز میبینیم تبدیل شده سوالی است که هنوز کسی جواب قطعی برای آن ندارد . اما به باور برخی از زمین شناسان و دانشمندان، این بیابان در زمان‌های گذشته دریای کم عمقی به نام تیس بوده است که در گذشت زمان و به علت گرمی هوا خشک شده است.
جالب است بدانیدبسیاری از محققان معتقدند که دشت لوت برای وجود حیات شدیدا نامساعد است. بخش درونی این بیابان ، تقریبا عاری از حیات گیاهی است اما ماجراجویان و دانشمندانی که به لوت سفر کرده اند، شواهدی را از حیات گوناگون جانوری شامل حشرات، خزندگان و روباه های بیابانی گزارش کرده اند.
معما اینجاست که چگونه زنجیره غذایی آنها بدون وجود گیاهان، کامل می شود؟
پاسخ ممکن است وابسته به پدیده ای منحصر به فرد و هولناک باشد. در بیابان لوت ، لاشه پرندگان مرده به وفور یافت می شود. چند سال قبل دانشمندان ایرانی، پژوهشی در مورد پرندگان مهاجری که بر اثر سرگردانی یا انحراف از مسیر وارد دشت لوت می شوند انجام دادند. نتیجه نشان داد که مرگ این پرندگان بر اثر گرمای شدیدی که از آسمان بر سر آنها نازل می شود، خود پایه شبکه غذایی دشت کویر است