قسمتهای بعدی به تدریج در نماشا قرار خواهم داد:)
سکانس اول: وقتی وانگسو هه سو را پرت می کنه پایین اینکه از روی بدجنسی نبود اولا وانگسو بسیار مغروره دوم کمی شیطنت در رفتارشه که هر دو ادغام شد این سکانس شکل گرفت دیالوگهای هه سو عالی بود در این سکانس
سکانس دوم دعوای شاهزاده وون و هه سو (فعلا کاری به عشق نداریم هه سو یگانه عشق واحده که درگیر ووک و وانگسو و جونگ و وون بود همین طور امپراطور) فعلا وارد بحث عشق نمی شیم ولی اینجای که دست هه سو را میگیره و بعدش که هه سو میگه عذرخواه کن و وانگسو میگه مگه کی هستی یعنی عالی بودا (پ.ن رهنما:خود منم گاه فکر می کم افراد که مغرورن سر در پاشون چه قدر می ارزه که این قدر مغرورانه آدمو تحقیر می کنن هیچی من همیشه می گم هیچی نمی ارزن،البته هه سو مغرور نبودا حالا........) این سکانسم فوق العاده بود بعدم که گفت مگه من اسمتو پرسیدم بعدم گفت عذرخواهی کنم میمیری حالا داره کم کم عشق وانگسو شکل میگیره آدم عاشق (به قول ماها تو فضاس تو ابرا) حالا جنس خشن وانگسو یواش یواش خیلی کمرنگ داره تغییر می که لبخند میزنه البته در قسمتهای بعدی پر رنگتره تغییر شخصیتش
سکانس بعدی وانگسو میخواد بره تو استخر هه سو میاد بیرون نقطعه ضعف بزرگ وانگسو صورتشه زخم قدیمی است در سکانس بعدی (گذشته وانگسو زخم صورتشه ) پ.ن رهنما: برا قسمت اول بود من اینجا اوردم تا واقعی تر بشه سکانس
سکانس بعدی حمله به دربار و جابه جایی ولیعهد و وانگسو
زخمی شد وانگسو الان عمیقا میخواست پادشاه پدرش اونو در آغوش بگیره ولی نکرد اشتباه کرد وانگسو غمگین شد بعدا که اومد به سمتش وانگسو رفت
سکانس بعدی جنگله هه سو دید یه سری کشته شدن و ما می بینم شاهزاده است بعدم هه سو فرار کرد جنگل این سکانسم قشنگ بود زمانی که میگه وانگسو برام اهمیت نداره بکشش و میخواد که گروگانگیر حرف بزنه ولی نمیشه و ووک میکشه اون فرد را و اینجا سکانس زیبایی است وانگسو فریاد میزنه چرا....(چرا کشتیش داشت حرف می زد) و هه سو را مقصر می دونه و میگیره هه سو را ووک میگه ولش کن میگه نمیخوام واقعا زیباست این سکانسهای خاص دیالوگهای خاص...........
پایان قسمت دوم قسمتهای بعدی فردا..........