شعر: ایرج جنتی عطایی / آهنگ: پرویز اتابکی ............................................................................. دنیای به این بزرگی واسه من وقتی نیستی مثل زندون می مونه
وقتی نیستی گُلا ماتم می گیرن بهار هم مثل زمستون می مونه
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست دیگه این جا بی تو جای موندنم نیست
................. وقتی رفتی آینه چین خورد و شکست باغبون درهای گلخونه رو بست
عروس سپید پوشِت تا دم مرگ لباس سیاه به تن کرد و نشست
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست آه.. دیگه این جا بی تو جای موندنم نیست ................
تو می خواستی دیوارا رو برداری جای هر دیوار یک باغچه بذاری
تو می خواستی پرده رو پس بزنی پشت هر پنجره خورشید بکاری
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست آه.. دیگه این جا بی تو جای موندنم نیست ........... وقتی نیستی کی به ما نشون بده عکس خورشید توی آب چه رنگیه
کی می خواد به ما بگه بدون عشق این جا پر از آدمای سنگیه
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست آه.. دیگه این جا بی تو جای موندنم نیست
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست آه.. دیگه این جا بی تو جای موندنم نیست