پناهگاه ندارم شما پناهم باش اسیر شب شدهام پس بیا و ماهم باش همیشه در به در کوره راه ها هستم بس است در به دری رهنمای راهم باش اگر چه بار گناهم سیاه کرده مرا تو روشنی این چهره سیاهم باش ببخش اگر که نگاهم به غیر افتاد از این به بعد خودت محافظ نگاهم باش به سجده های نماز شبت قسم آقا امید بخشش این نامه گناهم باش برای بی کسی ات صبح و شام نالیدم برای غربت قبرم خودت گواهم باش لیاقتی بده تا نوکر حسین باشم دو باره واسطه نوکری شاهم باش میان هلهله آقا صدا زد «یا مهدی» بیا و منتقم درد قتلگاهم باش