همسنگرای خوبم بار سفر ببستید / با اون نگاه آخر قلب مرا شکستید / من مانده ام سیاهی ، مشتاق آفتابم / دلتنگ خاطرات آن لحظه های نابم / دامن کشان برفتید تا اوج آسمانها / با خود مرا نبردید ماندم غریب وتنها/ در لحظه شهادت ؛ خنده زنان برفتید / یادی از این رفیقان آخر چرا نکردید / نقش جبینتان بود ، نام حسین و زهرا / در چشمهایتان بود ، همواره موج دریا
از نخل قامتاتون مونده فقط پلاکی/ یادش بخیر بادا آن سجاده های خاکی / دلتنگم ای شهیدان بغضی به سینه دارم
بعد از شما من دلتنگ و بی قرارم