شعرسرایی و شعرخوانی دکتر حسین علی رمضانی با عنوان "حدیث با خویشتن" صبحدم حالی بر این اندام شد همچو مرغی او اسیر دام شد خود ندانستم که آن حالم چه بود هوش بودم یا که بیدارم نبود سر به سجده می نهم هر دم ولی دم به دم آید نگیرم حاصلی آید و حالم پریشان می کند خانه دل را چه ویران می کند ناگه از شرقم صدا آمد بسی سرفراز آورده ام بینم کسی نور اندک سوسو می زد ز دور نرم نرمک نزد من آمد چو حور زیر لب او این سخن تکرار کرد این سخن گفت و دلم آزار کرد