گئورگ کریستف لیشتنبرگ در ابتدا از مدیوم هایی مانند عایق های رزین یا شیشه که با لایه نازکی از رسانای پودری گوگرد یا تتروکسید سرب پوشانده شده بودند برای تولید یک فیگور استفاده می کرد. این نمونه ها به نام فیگورهای غباری لیشتنبرگ (Lichtenberg Dust Figure) شناخته می شوند. بارهای سطحی در پوشش پودری ظاهر می شدند.