در این زمانه که آدمیان جملگی تمام حقیقت را در ظواهر می کاوند و رفاقت ،مرام ، معرفت و انسانیت را نه بر کلام و محبت و دانش ، بلکه در پس تن پوشها و پاپوشها و سرپوشهای یکدیگر می پویند ، چشم حقیقت بین دل گاه چیزهایی را می بیند و می شنود که گویی حقیقت این نیست که ما می بینیم . ما مجازی از حقیقت هستی و انعکاسی از حقیقت محض را می نگیرم که اصل آن در مقام دیگری پاکتر از زندگی نباتی ماست. از این روست که " چشمها را باید شُست " و جور دیگری باید دید.