روشنی شمس و مه، ز آجر گنبد زرد رضاست

روشنی شمس و مه، ز آجر گنبد زرد رضاست
صحن با صفای او، مدینه و مکه و کرببلاست
بنده ی گدا کجا، که شاملِ لطف رضا بشود
عبدِ بی حیا کجا، که زائرِ کربُبَلا بشود ...