خیلی وقته دوست دارم هممون یکم فکر کنیم
وضع جامعه جوری شده که ایمان رو از آدم میگیره.نمیخوام خودم گله ای کنم یا چیزی بگم
واقعا از همتون میخوام برین در بحث های سیاسیه مطمئن شرکت کنید
نمیدونم چرا هرگندکاری و کثافت کاریه دولتو به انقلاب و رهبر میبندن.
مردم بدون اطلاعات و کور کورانه بحث میکنن و تقصیر رو گردن اینو اون میندازن.
این وضع چیزی نیس که یک نفر مثه من یا هر ادم عادیه دیگه بتونه روشن سازی کنه.
ما هممون سن ۱۰ تا ۲۵ سالیم اینجا.جوون جووون
چرا مسجدارو خالی کردیم؟چرا ادم های شرطی شدیم که هر چیزی رو باور میکنیم و سازش میکنیم و تهشم از فشار هابه انقلاب فحش میدیم؟
من خودم یه کی پاپرم
به شدت اهل موزیک و سریال و هر خوش گذرونیه دیگه هم هستم
دخترم.و هر چیزی که خوشحالم کنه خیلی بیشتر از شماها میخوام.ولی این دلیل نمیشه چشمامو ببندم و نفهمم داره دورم چی میگذره.
من خودم یه چند سالی سیاست رو کنار گذاشتم.ولی هر دفعه که باهاش روبه رو میشم.به خصوص وضع گند الان جامعه که دولت جدید سرمایه پرست و بی فکر الان پایه گذارشه,باعث شده دوباره برگردم و دینمو نگه دارم
چند نکته
اول:ما مسلمانیم.هممون میدونیم دینمون بهترین و کامل ترین دینه و کسی که ردش کنه.خودش میدونه که بدبختی رو به جون خریده.چون به هر حال میمیره
دوم:خدا مهربونه.وقتی حکومت ما بر اساس اسلامه.کیه که انکار کنه خدا دستمونو نمیگیره
سوم:وقتی ولیه فقیه به این با فهمی و شعور داریم چرا اعتماد نمیکنیم و تحت نقشه ی دشمن پیش میریم و همه ی فشارای کشور رو روی دوش ایشون میذاریم وقتی مقصر کس دیگس؟
اینقد راحت براتون این چیزا شفاف سازی میشه تو مسجدا و حلقه های صالحین که میخواین تف کنین تو صورت عواملشون.حتی با این که سن بالایی نداریم.واقعا تاسف میخورین که چطور مردم ما به اینجا رسیدن و دینشونو باختن و با تصمیم اشتباهشون(اونم ناخواسته(با توجه به عملیات روانیای هر روزه ی دشمن))هم خودشونو بدبخت کردن.هم اینده ی کشورو
ولی ما جوونیم.اگه از الان خودمونو تربیت دینی سیاسی کنیم و با فکر و عقل و پشتوانه ی دینمون جلو بریم و اینقد راحت باور نکنیم و اشنا به حمله های دشمن بشیم.قطعا پیروز میدانیم.
من به همه ی دوستام میگم یکم فکر کنید.خودتون در فطرت وجودتون به این میرسین که چنین حرکتی لازمه
بسم الله
#دعوا نکنیم
ولی خودتون خدارو پیدا کنین.دنبال اسم نباشین.فقط حقیقتو پیدا کنین.