دلم ای دل غافل نذار تنها بمونی
دیگه چشماتو وا کن ببین رفته جوونی
میخوام بیست ساله باشم میخوام سی ساله باشم
میخوام وقتی بهاره گل امساله باشم
دلم ای دل غافل نذار تنها بمونی
دیگه چشماتو وا کن ببین رفته جوونی
چه زود میرسه سرمای زمستون
میاد برف رو گلا رو میپوشونه
دیگه هیچی حنام رنگی نداره
همین موی سفیدم یه نشونه
چقد خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق همینم یه امیده
میخواستم که منم اهل دیاری
که باغاش گل و بلبل داره باشم
دوباره مثل روزای جوونی
یه خوشبخت و یه آتیش پاره باشم
چقدر خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق همینم یه امیده
چقدر خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق همینم یه امیده
دلم ای دل غافل نذار تنها بمونی
دیگه چشماتو وا کن ببین رفته جوونی
میخوام بیست ساله باشم میخوام سی ساله باشم
میخوام وقتی بهاره گل امساله باشم