قرارداد گلستان و ترکمنچای دو پیمان سرنوشتساز در تاریخ ایران هستند. قرارداد گلستان در سال ۱۸۱۳ میان ایران قاجار و روسیه تزاری امضا شد و نیمی از خاک قفقاز را از دست دادیم. کمتر از دو دهه بعد، قرارداد ترکمنچای در ۱۸۲۸ زمینه از دست رفتن بخشهای مهم آذربایجان و ارمنستان را فراهم آورد. این معاهدات با تحمیل شروط ناعادلانه، منابع طبیعی و راهبردی کشور را تضعیف کرد. هماکنون یادآور مقاومت و هویت ملی است و هر ایرانی را به مطالعه و مراقبت از تاریخ و حقوق جغرافیایی خود فرا میخواند. این رخدادها افق عمیق هشیاری ملی را گسترش داد.