روایتی از سیره مبارزاتی آیت‌الله سیّدجواد خامنه‌ای(ره):
«یعنی هر جایی که شائبه و بوی ارتباط با دولت و دستگاه و اینها داشت، ایشان مطلقاً آنجا حاضر نبود. پدربزرگ ما هم جزو همین افراد بود. مرحوم آسید هاشم؛ که شاید در علمای مشهد دو سه نفر این‌جوری ما داشتیم که هرگز پا نگذاشته بودند در مجالس اینها.»
«یک وقتی هم ایشان به من می‌گفتند که اگر آقای خمینی خروج بکند ــ همان اصطلاح خروج قدیمی ــ اول کسی که با او بیعت کند منم. این هم ایشان می‌گفت. البته این رفاقت با امام، از سابق که ایشان با امام دوست بودند، دوست نزدیک بودند، این تأثیر داشت. امام را ایشان دوست می‌داشتند.»
«جلسه‌ای منزل آقای قمی تشکیل شد و آنجا تصمیم گرفته شد که نمازها تعطیل بشود که در آن جلسه، علما بودند، همه‌ی علما بودند، منتها موتور آن جلسه، بنده و آقای طبسی و مرحوم هاشمی‌نژاد و مرحوم آسید محمود مجتهدی و آقای محامی و ما سه چهار تا جوانها بودیم. آنجا ما گفتیم که باید نمازها تعطیل بشود. چند تا تصمیم گرفتیم، یکی‌اش تعطیلی نمازها بود. من بعد، از جلسه آمدم بیرون برای یک کاری، دیدم آقا دارد می‌رود نماز. گفتم آقا الان تصمیم گرفته شد که نمازها تعطیل بشود، شما هم نروید نماز. ایشان هم برگشت.»
«ایشان با دستگاه سلطنت و حکومت و پهلوی و اینها خیلی بد بودند، خیلی. وجهش هم وجه دینی بود. هیچ جنبه‌ی سیاسی و اینها نداشت. اینها از نظر ایشان بی‌دین و فاسق و فاجر و ظالم و اینها بودند. ایشان بدشان می‌آمد.»