صابر اکبری در فصل چهارم گود، از همنشینیِ قدرت سیاسی و قدرت اقتصادی در شکل دادن به چهره خیابان میگوید. اگر چهره خیابان را وجه نمادینی از ترجیحاتِ فرهنگیِ جامعه امروز ایران بدانیم، سرمایهداری با مهندسی زیست جنسی و تبدیل کردن اخلاق جنسی به یک مولفهی تجاری و پولساز، در تغییر و تحول چهره خیابان نقش ویژهای داشته. جالب اما اینجاست که صابر اکبری، مخالفانِ ظاهریِ این سرمایهدارانِ غربگرا را، به عنوان همدستان آنها معرفی میکند. آنها که با قدرت سیاسی مانع ظهور و بروز تکثر فرهنگی و چهره طبیعی جامعه میشوند و عملا به با ساخت دوگانهای بیمعنا جاده را برای قدرت اقتصادی و سرمایهدارها صاف میکنند. صابر اکبری، برای رمزگشایی تغییرات چهره خیابان در ایران، اساس تحلیلش را بر اقتصادِسیاسی بنا کرده. همانجا که به زعم اکبری، گروههای به ظاهر متضاد، همکاری نانوشتهای را با هم به پیش میبرند.