فرقی نمی کند دولتهای جهانی چه از کشورهای دیگر استقراض کنند (بدهی های بین المللی) یا از طریق چاپ پول از بانک مرکزی قرض کنند (بدهی دولتی) تا به خانوار ها(بدهی خانوار) و شرکتهای غیر مالی خصوصی (بدهی شرکتها) قرض دهند یا کسری بودجه خود را تامین کنند. هر دو حالت منجر به افزایش بدهی جهانی و به تبع آن تورم جهانی، کوچک شدن اقتصادها و هراس و وحشت در بازارهای مالی جهانی می گردد. آنچه که امروز شاهد آن هستیم. تورم امروز جهانی مدیون بدهی انباشته شده جهانی از سال ۲۰۱۰ می باشد. وقتی بدهی دولتها بیشتر از تولید اقتصادی آنها باشد به این معناست که در آینده دخالت دولتها در اقتصاد بیشتر شده و اخذ هر چه بیشتر مالیات تقویت می گردد. بدهی جهانی از ۲۲۶ تریلیون دلار هم گذشت و در سه ماهه سوم ۲۰۲۲ به ۲۹۰ تریلیون دلار رسید.