تن شعر: شور به پا کردهای ماه محرم سلام - تازه شب اول است، اذن بده یا امام - باز به دنبال من پیک فرستادهای - باز به دنبال من، این منِ کوفی مرام - سلسلهی موی دوست حلقهی دام بلاست - هر که در این حلقه نیست، فارق از این ماجراست - خواهی که نباشی ز غمش بینصیب - خواهی که شوی فانی راه حبیب - ای دوست «فَأوصیکَ بهذا الغَریب» - علم بر پا شد جهان غوغا شد به دور پرچم باش، شبیه این ماه وَ صَلَّی اللّٰهُ علی الباکینَ علیکَ یا مظلومْ، اباعبدالله آتش عشق است و نیست حرفِ صغیر و کبیر در طلبت هستیام سوخت أَجِر یا مُجیر پیر و جوان میرسند سینهزنان میرسند به کربلا با دَمِ «ای که به عشقت اسیر...» ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدماند سوختگان غمت با غم دل خرماند تا آتش عشقت به دل افتاد حسین بَر خانهی دل شور دگر داد حسین تا شام ابد، خانهات آباد حسین تو ثاراللهی تو تنها راهی سر و جان عشاق، فدای این راه وَ صَلَّی اللّٰهُ علی الباکینَ علیکَ یا مظلومْ، اباعبدالله