تا وقتى نبخشیده ایم ، انرژى حیاتى وجودمان را صرف آن اتفاقاتی میکنیم که باعث رنجش ما شده است. تا وقتى به آن اتفاقات فکر میکنیم ،در جایى از وجودمان ، انگار نیروهاى بیرونی روح ما را به زنجیر کشیده و دست و دل و پای ما را بسته باشند که امکان حرکت را از ما میگیرند.