«وقتی بارون عشقمون دونهدونه میچکه توی شب… آدما میان و میرن، ولی اون نیمهشب که زیر بارون قدم میزدیم همیشه با ما میمونه. «بارونمون نشه» — چند خط شعری که پر از نوستالژی، حس تنهایی و عشقیه که هنوز لرزش قطرههاش توی قلبمون هست… حس تکرار لحظهای که کاش واقعی میموند. حالا اگر روی حسابِ این حسهامون یه بارون دلانگیز بگیره، صدای هر قدممون میتونه زندگی رو پررنگتر کنه.»