این سکانس رو بی اندازه دوست دارم... عااااااااااااااااااالییییییییییییییههههه
بازی هیون جه خیلی قشنگه و آدم درمونگی و طفلکی بودنش رو کاملا حس میکنه...
شنیدن کلمات "متأسفم" و "ممنونم" از زبونِ هان دو جون، همونقدر که برای چه یونگ عجیب و در عین حال دوست داشتنیه، برای منم هست.
.
.
.
کاورهای امروزم همه شون خوب دراومد مخصوصا این یکی که عشقه:) ... راضیم ازت نماشا