درود بر شما امروز زیباترین روز زندگی ام است. خداوند از روی لطفش مرا آفرید. روح را در پیکرم جاری ساخت و قامتم را بر روی خاک استوار گردانید. قدمهایم را بر خاک ایران زمین به ترنم پرواز کشانید. من مانده ام ، از اینهمه لطف و مهرش ، چگونه روزی که او را خواهم دید ، سپاسش گویم ؟ اموخته ام که باید همانند خداوند ، خورشید وار ، نور بریزم به جام جان خسته ی هرآنکس که رویش را حتی از خورشید برگردانیده است. با تمام قدرتم ، زندگی ام را در مسیر تابش نور ، به روی انسانها ادامه میدهم. این ، آغازی است برای تحولی عظیم ، در تاریخ جهانیان. دوستتان دارم انسانهای نازنین. بیست و سوم شهریورماه یک هزار و سیصد و پنجاه و هشت خورشیدی ........................................................................................ فرزان بهنام ( غفاری ) 23/شهریورماه/1394