اینکه انسانی به حدی برسد که انسانهای زیادی و بلکه تمام عالم هستی برای او گریه کنند و اشک بریزد، نه یک روز و دو روز، بلکه قرنها، لیاقت ویژه‌ای لازم دارد، لذا قرآن در مورد فرعونیان که بر اثر نفرین موسی غرق شدند می‌گوید: «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْاَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ»[۱] (به هنگام نزول بلا) نه آسمان (و اهل او) بر آنها گریست و نه زمین (و اهل آن). به هر حال، این جمعیت چنان لیاقت و ارزش و پایگاه معنوی خویش را از دست دادند که پس از مرگ آنان نه آسمان و نه زمین و به تفسیر دیگر، از اهل آسمان و زمین کسی برای آنها گریه‌ای نکرد. زیرا افراد برای کسی گریه می‌کنند که ارزش و لیاقتی داشته باشند، و اینکه کسی برای آنان گریه‌ای نکرده، نوعی حقارت و بی‌لیاقتی به شمار آمده، آنان بدین سبب مورد سرزنش قرار گرفته‌اند.- رزق اشک