شعر ابو علی سینا در مدح مولا امیرالمومنین علیه السلام : - بگردون ابرش از رحمت برآمد از دل دریا - که دریا شد از آن صحرا که صحرا شد از آن دریا بخـار از دشت پیدا شد چو ترکان بخارایی - زتیر ترکشش سـوزد سر خـار از بُن خـارا - علیِّ عالیِ اعلا، ولیِ والی والا - وصی سیدِ بطحا به حکمش جمله مـا فیها - قوام جسم را جوهر، زمانی روح را رهبر - کلام نیک پیغمبر، ولیّ ایزد دانا - حدیثی خاطرم آمد که می فرمود پیغمبر - به اصحابش شب معراج سرّ لیلة الاسرا - بطاق آسمان چهارمین دیدم من از رحمت - هزاران مسجدی اندر درون مسجد اقصی - بهر مسجد هزاران طاق، بر هر طاق محرابی - بهر محراب دو صد منبر، به هر منبر علی پیدا - ز پیغمبر چو بشنیدند اصحاب این سخن گفتند - که دیشب با علی بودیم جمله جمع در یک جا - تبسم کرد سلمان، این سخن گفتا به پیغمبر - بغیر از خود ندیدم هیچکس در نزد آن مولا اباذر گفت با سلمان به روح پاک پیغمبر - نشسته بودم اندر خدمتش در گوشه ای تنها - بگوش فاطمه خورد این سخن گفتا علی دیشب - که تا صبح از درون خانه پا ننهاد برون اصلا - که ناگه جبرئیل از حق سلام آورد بر احمد - که ای مسند نشین بارگاه قرب اوادنی - اگر چه بر همه ظاهر شدم بر صورتی اما - ولیت از همه بگذشت، با ما بود در بالا - علی علی علی