ترجمه:
+چرا اینجا می مونی وقتی که هیچ امیدی نیست ؟
-هنوز هم امید هست.
+حتی اگر آراگورن از جنگ جون سالم به در ببره، باز هم جدا خواهید شد. اگر سایرون شکست بخوره و آراگورن پادشاه بشه، و آرزوهات به واقعیت بپیونده باید طعم تلخ فانی بودن رو بچشی.
چه در اثر ضربه شمشیر و چه در اثر زوال تدریجی آراگورن خواهد مرد.
هیچ تسلایی وجود نخواهد داشت که بتونه در غم فقدانش تو رو آرامش بده. مرگ به سراغش خواهد آمد، فقط تندیس مرمرین از پادشاه باقی خواهد ماند. و شکوه پادشاهی اون!
ولی تو، دخترم... در تاریکی و تردید درست مانند شب های تاریک بی ستاره ی زمستان به زندگی ادامه خواهی داد. اسیر در چنگال غم کنار درختان پیر و فرتوت تا زمانی که روزگار تغییر کنه و سال های طولانی عمرت به کلی هدر رفته.
در اینجا هیچ چیز برای تو نیست... جز مرگ!
الروند-دوبرج
عاشق این صحنه هام...