با نگریستن به حرکت درآمدم و در حرکت نگریستم
و در این هنگام حقیقت را بازیافتم و گریستم
و دیگر نه توان نگریستن بود نه توان گریستن
حقیقت بود، حقیقت محض،حقیقت تلخ زیبا و مرگ آور نیز هم و اینگونه گذشت دورانی که فهمیدم زنده ام
من زنده ام زندگیم ادامه داره با این چیزا از پا نمیفتم ممنونم از کسایی که دلداریم دادن و دیروزبا حرفاشون آرومم کردن ولی خوش حالم که زنده ام برای همین لبخند می زنم:)