بابا لنگ دراز عزیزم:
تمام دلخوشی دنیای من به این است که ندانی و دوستت بدارم!
وقتی میفهمی و میرانی ام چیزی درون دلم فرو میریزد ...
... چیزی شبیه غرور!
بابا لنگ دراز عزیزم لطفا گاهی خودت را به نفهمیدن بزن
و بگذار دوستت بدارم ...
بعد از تو هیچکس الفبای روح و خطوط قلبم را نخواهد خواند ...
نمیگذارم ... نمیخواهم ...!
بابا لنگ درازِ من همین که هستی دوستت دارم ...
حتی سایه ات را که هرگز به آن نمیرسم ...!
.
.
.
.
بابا لنگ درازم از من انتظار نداشته باش که سرا پای این اوراق درهم ریخته را که بناست
فریاد قلبم در سپیدی رویشان سیاهی درد بی پایان مرا ناپدید کنند...
بالاخره این خواست روزگار است: هرکسی را قسمتی است و هر
قسمتی را سرنوشتی!
طغیان کنید ای احساسات منقلب و سر کش من
بابا لنگ دراز من در مقابل شرافت یکپارچه تو در سایه روشن سرگردان
شعله های اتش عشق ها و اشک های عاشقانه ی تو سر تعظیم فرود میاورم :من ان قدرت
ندارم که بتونم در نامه تو را حدس بزنم و توصیف کنم....
((احساس میکنم تورو پیدا کردم امید وارم خودت باشی))
.
.
.
.
امیدوارم دوست داشته باشین بچه ها :)