✍ هنگامی که از واقعهی عاشورا از حضرت زینب سلاماللهعلیها پرسش شد، فرمودند: «ما رأیتُ إلّا جمیلا»؛ هیچ چیز جز زیبایی ندیدم. اما آیا این تعبیر، صرفاً یک عملیات روانی، نمایشی برای حفظ ظاهر، یا نوعی پروپاگاندا در دل یک فاجعه بزرگ بود؟ یا آنکه حقیقتی عمیق و استوار در پس این کلام نهفته است که از چشمان سطحینگر پنهان مانده؟ در این جلسه از کرسی پاتولوژی فرهنگی، عاشورا را نه از منظر تاریخنگاران، که از منظر حضرت زینب سلاماللهعلیها مینگریم؛ با ویژنی متفاوت، به تماشای حقیقتِ پنهان در دل مصیبت مینشینیم...