کاخ چهلستون از بناهای تاریخی اصفهان است. کاخ چهل ستون که بالغ بر ۶۷۰۰۰ متر مربع مساحت دارد، در دوره شاه عباس یکم احداث آن آغاز شد و در وسط آن عمارتی ساخته شده بود. شاه عباس اول، کوشکی درمیان باغ بنا نهاد که این کوشک هسته اولیه کاخ را تشکیل داد که تالار میانی کاخ چهل ستون و غرفههای چهار گوشه آن را در بر میگرفت.
در سلطنت شاه عباس دوم، ساختمان تکمیل شد و در ساختمان موجود مرکزی، تغییرات کلی داده شدهاست و تالار آینه، تالار ۲۰ ستون، دو اتاق بزرگ شمالی و جنوبی تالار آینه، ایوانهای طرفین سالن پادشاهی و حوض بزرگ مقابل تالار با تمام تزیینات نقاشی و آئینه کاری و کاشی کاری دیوارها و سقفها افزوده شدهاست. تالار مرکزی کاخ که اختصاص به میهمانان خارجی و شخصیتهای کشورهای دیگر داشت حاوی نقاشیهایی است که وقایع تاریخی دورانهای مختلف را بیان میدارند. این سالن با شکوه که بر گنبدی منقوش استوار است با لچکیهای رنگارنگ و طرحهای طلایی و شفاف از شاهکارهای هنری آن عصر محسوب میشوند.
چهل ستون.هشت بهشت و تالار اشراف تنهابازماندگان مجموعه عظیم کاخ های صفوی هستند که میان نقش جهان و خیابان چهار باغ قرار داشتند.در سال 1337 در پی اکتشافات باستان شناسان دو کتیبه اززیر گچ به دست امد که یکی از تاریخ بنا و دیگری از تاریخ تعمیر ان حکایت می کند.
ظاهرا این تعمیرات پس از حریقی که در کاخ رخ داده صورت پذیرفته است.مشهور است که در حین حریق و در مراحل اولیه اتش سوزی اطرافیان شاه قصد اطفای اتش را داشتند اما شاه سلطان حسین که علاوه بر بی کفایتی و ضعف نفس خرافی و جبرگرا بوده است ان ها را از این کار برحذر می دارد و بر این باور بوده که اتش سوزی خواست خدا بوده است.
چهل ستون از نقطه نظر معماری شباهت های بسیاری با بناهای عصر هخامنشیان دارد و مانند تخت جمشید با زمین اختلاف سطح دارد و روی یک سکو قرار گرفته است که این به معنای مقام خدایی سلاطین و اثبات این امر که مقام و منزلت ان ها بالاتر از سطح زمین و حدودا در حول و حوش عرش است.به این منظور کاخ چهل ستون را اینگونه ساختند.