همه می دانستند علی جان پیامبر است. رسول رحمت بارها و بارها فرموده بود: یا علی؛ من از توئم و تو از من؛ روح تو، روح من است؛ گوشت تو گوشت من است و خون تو، خون من؛ دوستدار تو، دوستدار من است و دوستدار من، دوستدار خدا دشمن تو، دشمن من است و دشمن من، دشمن خدا... آنها هم که این را نمی دانستند، آن روز که قرار بر «مباهله» شد و رسول خدا، علی بن ابیطالب را به عنوان «نفس نفیس خویش» همراه برد،متوجه شدند.