میدونم که صحنه ی بعدی رو
می‌تونم توی ذهنم تصور کنم
چشم‌های خالی و پریشانت، همه‌چیز رو [بهم] میگه
تو خداحافظی می‌کنی و من فقط گوش می‌دم
اولین باری که این صحنه رو می‌بینیم
آخرین بار خواهد بود
نیمکتی که روش می‌نشستیم، هنوز گرمه
غروب خورشید هنوز طلایی‌رنگه
من به ابدیت باور داشتم
[حالا] همه دارن محو می‌شن
لب‌هات خشک و ترک‌خورده به نظر می‌رسن
لطفاً بمون
بیا تظاهر کنیم که من چیزی نشنیدم
و اتفاقی نیفتاد
تو خداحافظی می‌کنی و من فقط گوش می‌دم
اولین باری که این صحنه رو می‌بینیم
آخرین بار خواهد بود
نمی‌بینی این چطور من رو در هم می‌شکنه؟
پشت سرت که همه چیز به آرومی محو می‌شه
من ایستادم، و خاطرات از دست رفته
و اشک‌هام رو نگه داشتم
تو دورتر می‌شی
من دارم فرو میریزم
در آخرین صحنه‌مون با همدیگه
من تنها خواهم بود
در این خیابان‌های آشنا
در این رایحه‌های آشنا
من به ابدیت باور داشتم
[حالا] همگی محو می‌شن
فقط اشتیاق باقی می‌مونه
و همه چیزِ دیگه محو می‌شه...