مردم ساده می‌گویند:..

چطور بگویم؟
من شبیه درختی‌ام...
درختی که پناهگاه شد، خانه‌ای برای موریانه‌ها تا زنده بمانند،
اما همین پناه دادن، آرام‌آرام جانش را خورد و از درون پوسید.
آن‌قدر که با کوچک‌ترین طوفانی فرو می‌ریزد،
و «ریشه‌هایش محکم نبود...»