زکریا رازی، دانشمند برجسته ایرانی در قرن سوم هجری، مرزهای پزشکی و شیمی را گشود. اعتبار علمی بیبدیل داشت. این پزشک نوآور با تألیف آثار ارزشمندی مانند «الحاوی» و رسالههای شیمیایی، مفاهیم جدیدی در درمان بیماریها و فرآیند تقطیر معرفی کرد. رازی بهعنوان پیشگام داروسازی مدرن، نخستین بار الکل و اسیدها را در لابراتوار خود خالصسازی نمود. او نظریههای برجستهای درباره تب و ایمنی ارائه داد که تأثیر عمیقی بر طب اسلامی و پزشکی غربی داشت. پژوهشهای رازی در نیشابور و ری بهعنوان پل ارتباطی علم شرقی و غربی شناخته میشود و نام او در تاریخ علم ایران جاودان گشت.