من می خواهم یک جمله در باب مسئلهی غزّه عرض بکنم؛ چون امروز در رأس مسائل دنیای اسلام، مسئلهی فلسطین و همین حوادثی است که در غزّه دارد اتّفاق میافتد؛ همهی اینها حوادث آیندهسازی است. قضیّهی غزّه از یک سو قضیّهی مظلومیّت است، از یک سو قضیّهی اقتدار است. بله، مردم غزّه واقعاً مظلومند و این دشمنِ ددمنش و خونخوار ــ رژیم تروریستی غاصب ــ حدّی برای جنایت نمیشناسد؛ یعنی در یک بمباران، هزار نفر را شهید می کند! این جوری است؛ حدّی نمیشناسد. مظلومیّت مردم این جوری ظاهر می شود.
امّا در کنار این مظلومیّت، دو نکتهی مهم وجود دارد؛ یک نکته صبوری این مردم است، توکّل این مردم است. این مردم انصافاً صبوری به خرج دادند، بعضی از مناظرش را دستگاههای تبلیغاتی در دنیا و در کشور ما نشان دادند؛ فرزندش شهید می شود، خدا را حمد می کند؛ فرزندش شهید می شود، میگوید فدای فلسطین؛ نوجوان مجروح خدا را شکر می کند و آیات قرآن را می خواند. این صبوری این مردم خیلی مهم است. دشمن می خواست این مردم را وادار کند به اینکه تسلیم بشوند، دستشان را بالا ببرند، بالا نبردند، تسلیم نشدند؛ این یک نکتهی بسیار مهمّی است. همین صبوری و توکّل به دادِ اینها خواهد رسید؛ همین موجب خواهد شد که اینها پیروز بشوند و در نهایت پیروز میدان خواهند شد.