آواز و مرثیه کوردی

اشک سرما را چنین روایت می‌کنند، در سرما آتش معنا پیدا می‌کند. هر که می‌آید مبهوت دل می‌بازد، یکی می‌آید که دل نمی‌بازد و آن گاه اشک سرما جاری می‌شود.