بحثهای مربوط به اینکه «انسان واقعاً روی ماه فرود آمده یا نه» بیشتر بر پایه سوءبرداشتهای تصویری و ناآگاهی از فیزیک نور، عکاسی و شرایط محیطی ماه شکل گرفته. از سایهها و پرچم تا نبودن ستارهها، همه با توضیحات علمی روشن میشوند. مهمترین شبهه، «کمربندهای تشعشعی ون آلن» است؛ مناطقی پر از ذرات باردار که عبور بیمحافظ از آنها مرگآور است. اما ناسا با ترکیب سه عامل—مسیر عبور دقیق، سرعت زیاد و استفاده هوشمندانه از لایههای محافظتی سفینه—دوز پرتوگیری فضانوردان را به حدی رساند که کمتر از یک عکس X-Ray باشد. مأموریتهای آپولو با برنامهریزی علمی این چالش را حل کردند.