خاموش ای مرغِ سحر کِی دارد ناله اثر که خموشی ترانۀ جان است غزلِ عاشقانۀ جان است بوَد از بانگِ نی خوشآواتر ز هر سخن گویاتر سکوتِ گویایی یک دم ای سینه خموش تا چند این بانگ و خروش که خموشی زبانِ جان باشد چه سخنها در آن نهان باشد به نگاهی عیان شود رازِ دل شود چو دمسازِ دل غمِ دلآرایی شمعِ سحر مُرده دگر مُرده دگر شمعِ سحر آنکه بود آتش زبان مانده خموش چه جاودان چشمِ تو چنان به آتشم فروزد که زان شرر به یک نظر مرا بسوزد شمعِ جان  گلبدنی نسترنی جان و تنی یارِ منی ❤️➡️❤️ ───┤ ♩♬♫♪♭ ├───