امام جعفرصادق (ع) (۸۳-۱۴۸ ه ق)، ششمین پیشوای شیعیان در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شد. پدرشان امام باقر (ع) و مادرشان ام فروه است. امام صادق(ع) در سال ۱۱۴ ه ق پس از شهادت پدرشان در سن ۳۱ سالگی به امامت رسیدند. دوران امامتشان مصادف بود با اواخر حکومت بنیامیه و اوایل حکومت بنیعباس. جامعه اسلامی در زمان آن حضرت از نظر سیاسی _ اجتماعی با فراز و نشیبها و تحولات مهمی روبرو بود. امام صادق (ع) از اوضاع آشفته دستگاه خلافت اموی استفاده و برنامه اصلاحی و نهضت فرهنگی خود را آغاز کرد و با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش را گرفت و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی بوجود آورد و در رشتههای مختلف علمی شاگردان بزرگی تربیت کرد. سرانجام در سال ۱۴۸ هجری قمری منصور دوانیقی بوسیله انگوری که آن را به زهرآلوده کرده بود، امام صادق (ع) را مسموم و به شهادت رساند. ایشان در سن شصت و پنج سالگی به شهادت رسیدند و پیکر پاکش را در قبرستان بقیع کنار قبر پدر بزرگوارشان امام محمدباقر (ع) به خاک سپردند.