بعضی وقتا انقدر ناراحتم از زندگی که میخوام خودم رو حلق اویز کنم .ولی درعوضش به جای گریه کردن با خودم حرف میزنم و میخندم .زندگی خیلی خنده داره باورم کنیید تو زندگی یا باید گریه کنی و غم بخوری یا مث روانیا بخندی و دردت رو از دیگران پنهان کنی
وای که دلم چنتا دوست واقعی خواست.کسی هست با من افسرده روانی دوس شه؟(: