در یک نگاه کلی، ویلچر های مکانیکی یا دستی را می توان به دو گروه تقسیم بندی کرد:
ویلچر های غیر فعال (passive)
ویلچرهای فعال(active)
ویلچر های غیرفعال که غالباً با شنیدن نام ویلچر در ذهن ما تداعی میشوند و در ایران با عنوان «ویلچر ٱرتوپدی» معروف هستند، معمولا برای استفاده ی موقت کاربر ساخته شده اند و بدلیل وزن بالا و محدودیت هایی که دارند، کاربران برای جابه‌جایی معمولاً نیاز به کمک فرد دیگر دارند.
در سال های اخیر نسل جدیدتری از ویلچر ها موسوم به ویلچرهای فعال یا اکتیو با هدف کمک به استقلال و سلامتی معلولین طراحی و ساخته شده اند، از جمله ویژگی های این نوع از ویلچر ها میتوان به وزن بسیار سبک، قدرت مانور بالا، سفارشی سازی باتوجه به نوع معلولیت و مشخصات فیزیکی کاربر و اشاره کرد، در این نمونه از ویلچر ها به دلیل اینکه تحرک فرد روی ویلچر افزایش می یابد، سلامتی کاربر در بلند مدت هم بهتر حفظ میشود و آثار سوء یکجا نشینی نیز کمتر خواهد شد.