صَحیفه سجّادیه کتابی است در برگیرنده دعاهایی که امام سجاد(ع) به امام باقر(ع) و زید بن علی املا کردند. این کتاب پس از قرآن و نَهجالبلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه بشمار میآید و به نامهایی مانند «خواهر قرآن» و «اِنجیل اهلبیت» شناخته میشود. صحیفه سجادیه، نخست، در قالب ۷۵ دعا بیان شد؛ اما برخی از دعاهای آن در دورههای بعدی از بین رفت و تنها ۵۴ دعا باقی ماند. صحیفه مورد توجه علمای اهلسنت نیز واقع شده و آنها برخی دعاهای آن را نقل کردهاند. برخی خاورشناسان بر این باورند که صحیفه سجادیه میتواند چهره جدیدی از اسلام را به انسانها نشان دهد. امام سجاد(ع) در صحیفه، اصول اخلاقی و شیوه زندگی اجتماعی و سیاسی را در قالب دعا و مناجات بیان کرده است. به گفته محققان، از آنجا که امام سجاد(ع) در دوران زندگی خود با تقیه زندگی میکردند این معارف را در قالب دعا بیان کرده است.