مکاشفهای مسحورکننده
فیلمهای «اینگمار برگمان» را میتوان تلاشی پرسشگرانه و اندیشمندانه درباره دلمشغولیهای شخصیاش دانست که گویی میخواست به این وسیله، افکارش را با ما در میان بگذارد، بدون اینکه بکوشد پاسخی برایشان بیابد و به ما ارائه دهد. به نظر میرسد به طرز حیرتانگیزی به دنبال این بود تا با شریک کردن ما در پروسه پیچیده ذهنیاش سؤالات بیشتر و جدیدتری به وجود آورد.
ادامه این نوشتار را در سلیس نیوز بخوانید:
www.salisnews.ir