مینا گفت:《 ولی چه اشکالی داره آدم یه اثری از خودش واسه دیگرون باقی بزاره؟》
مادربزرگ گفت:《مگه اونا که گذاشتن چه گلی به سر دنیا زدن که بقیه نزدن؟ بزرگی به این اثر گذاشتن ها نیست.بزرگی باید تو وجود آدم باشه، بعضی ها بزرگن تو خونواده ی خودشون. بعضی ها توی کوچه و محله خودشون همه ازشون به بزرگی یاد میکنن، بعضی ها بزرگ شهرن و بعضی ها هم از بزرگی تو دنیا جایی براشون نیست.مهم اینکه آدم برای خودش بزرگ باشه و برای کسی که دوسش داره.》
_زمانی که همسفر ونگوگ بودم اثر محمدرضا مرزوقی