صبح دوم تیرماه ۱۴۰۴، حمله اسرائیل به ورودی زندان اوین نهتنها صدای انفجار و موج تخریب را تا کیلومترها دورتر رساند، بلکه زندگی صدها نفر را دگرگون کرد. در چند دقیقه، بلوکهای مسکونی اطراف لرزیدند، شیشهها شکست و جان انسانها گرفته شد. اما برای ساکنان مجتمع مسکونی شماره ۵۰، فاجعه اصلی پس از پایان بمباران آغاز شد؛ زمانی که در سایه قرنطینه اجباری و حضور نیروهایی با هویت نامشخص، خانههای نیمهویران آنها غارت و دارایی یک عمرشان ناپدید شد.