مصر سرزمین فرعون پسندی است. اهرام سه گانه اش دهن کجی به ثرّیاست. طغیان نیلش مثل است. سایۀ شوم خدایان اساطیرش بر انسان و نخل و سنگ، آنجا را طلسم کرده. نه قیس نه محمد هیچکدام مردان کوچکی نبودند. اما حریف فراعنه کهنه و نو اش نشدند. من باید به مصاف حریفانی بروم که تنها جای پای اسب مکرشان باقی مانده...