چرا برنامهای چون «جوکر» به این سرعت مورد توجه آحاد جامعه قرار میگیرد و با مخاطب عام و خاص ارتباط برقرار میکند و به دل مینشیند؟ جوکر با همین چندقسمتی که از پخشش گذشته بهخوبی جایش را در دل بیننده بازکرده و با او همذاتپنداری بالایی برقرار کرده است. بدون تردید در میان همین مخاطبان انبوه تعدادی نیز با ساختار کلی و این طرح جدید مشکلدارند و اذعان میکنند: آیا نخندیدن و جلوی خنده را گرفتن هم محتوای باارزشی در برنامهسازی محسوب میشود؟
یادداشت ناصر سهرابی را در سلیس نیوز بخوانید: نگاهی به مجموعه جدید «جوکر»/ سلیقه جدید مخاطب ایرانی