چه زیباست که چون صبح،پیام ظفر آریم گل سرخ، گل نور،ز باغ سحر آریم چه زیباست، چو خورشید، دُرافشان و درخشان ز آفاق پر از نور، جهان را خبر آریم همانگونه که خورشید، بر اورنگ زر آید، خرد را بستاییم و بر اورنگ زر آریم چه زیباست که با مهر، دل از کینه بشوییم. چه نیکوست که با عشق، گل از خار برآریم. گذرگاه زمان را، سرافراز بپوییم. شب تار جهان را فروغ از هنر آریم. اگر تیغ ببارند، جز از «مهر» نگوییم وگر تلخ بگویند، سخن از شکر آریم. بیایید،بیایید، ازین عالم تاریک دلافروزتر از صبح، جهانی دگر آریم!