آزمون تعیین نقطه اشتعال و نقطه آتش گیری به روش باز، روشی دینامیک است. دقت تست اشتعال باز که با عنوان فلش پوینت باز هم شناخته می‌شود به سرعت افزایش دما بستگی دارد. آزمون اشتعال باز برای انواع فراورده های نفتی و مواد ویسکوز (مواد با گرانروی بالا) که دارای نقطه اشتعال حداقل 79 درجه سانتیگراد و تا 400 درجه سانتیگراد ( بجز نفت کوره ) کاربرد دارد. روش تعیین نقطه اشتعال باز که مطابق استاندارد ASTM D92 انجام می‌گیرد برای اندازه گیری نقطه آتش گیری نیز بکار می‌رود. همچنین ذکر این نکته حائز اهمیت است که این روش استاندارد علی رغم شباهت هایی نباید با روش استاندارد ASTM D4206 که یک آزمون سوختن باز در دمای 49 درجه سانتیگراد بوده، اشتباه گرفته شود.