خواستم از قدم زدن در کوچه پس کوچه های شهر برایت بگویم از بستنی توت فرنگی ای که باهم خوردیم از شعر خواندنت وقتی که با چشمانت به من خیره میشدی و قلبم تند تند میزد از آرام حرف زدن تلفنی یواشکی اِمان که پدر و مادرمان نفهمند یا غرق شدنام در آغوشت میان همهمه ی جمعیت که یکهو یادم اُفتاد اصلا من به تو فقط چند مرتبه سلام کرده ام آری راستی رویاها چقدر زیبااند... ✍مهدیه باریکانی آوا:مهرآسا